تزریق زیر پوستی انسولین و بهبود اختلال متابولیسم قند در کبد در بیماران مبتلا به دیابت نوع (1)
افزایش گلوکونئوژنز ناشتا(GNG) و سیکل گلیکوژن در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک که بیماریشان بخوبی کنترل نشده است، دیده می شود، اما انفوزیون زیر پوستی انسولین بصورت مداوم (CSII) این دو اختلال را بهبود می بخشد . نتایج این مطالعه در شماره ی ماه ژوئن مجله ی Diabetes به چاپ رسید.
دکتر kacerovsky و همکارانش از انستیتو karl- Landsteiner در اطریش به بررسی تأثیر انفوزیون مداوم زیر پوستی انسولین بر نرمال شدن متابولیسم گلیکوژن کبدی در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک که کنترل گلاسمیک آنها ضعیف است (T1DP) و بیماران مبتلا به دیابت که از روش انفوزیون مداوم زیر پوستی انسولین(T1Di) استفاده می کردند و همچنین بروی افراد غیر دیابتی بعنوان کنترل پرداختند. آنها به اندازه گیری میزان سنتز گلیکوژن در کبد وگلوکونئوژنز بوسیله ی اسپکتروسکوپی رزنانسی مغناطیسیC 13 پرداختند. تولید گلوکز داخلی (EGP) ، GNG، میزان گلیکوژن فسفوریلاز و مقدار گلوکونئوژنز نیز اندازه گیری گردید.
محققین دریافتند که مقدار کل سنتز گلیکوژن کبدی در افراد دیابتی که انسولین را به صورت انفوزیون مداوم زیر پوستی دریافت می کردند و گروه کنترل مشابه است اما در بیماران دیابتی که کنترل گلایسمیک ضعیفی دارند سنتزگلیکوژن کبدی 70 درصد کمتر از گروه کنترل است.
در گروه T1DP مقدار EGP در مقایسه با دو گروه T1Di و کنترل در هنگام ناشتا بطور قابل توجهی افزایش نشان می دهد (به ترتیب 25 و 42 درصد بالاتر ). بعلاوه در گروه T1DP مقدار GNG در مقایسه با گروه T1Di و کنترل به ترتیب 74 و 67 در صد افزایش یافته است . مقدار گلیکوژن فسفوریلاز بیشتر از گلیکوژنولیز در بیماران T1Di است اما چرخش گلیکوژن 47 درصد از مقدار Gp را در بیماران T1DP شامل می شود.
در این مطالعه نشان داده شد که با استفاده از پمپ انسولین وانفوزیون مداوم انسولین زیر پوستی کنترل گلایسمیک در دراز مدت بهبود می یابد و اختلال متابولیسم گلوکز کبدی نیز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 حتی علیرغم هایپرگلایسمی کوتاه مدت بهبود نشان می دهد.
منبع: physiciansbriefing.com